Nie wykazał on również, jakim sposobem społeczna demokracja, przypuściwszy, że udałoby się jej usunąć walkę o byt indywidualny przez sztuczne unormowanie przyrostu ludności lub przez przymusowe zrównoważenie wytwórczości i spożycia, zapobiegłaby nieuchronnemu skarleniu ludzkiego rodu, jego zniżeniu się do rzędu pierwotnej hordy, jak zabezpieczyłaby to, co jest najwyższym celem
Author Archive
Również i u zwierząt żyjących w gromadzie silniejsze zawsze słabszym odbierały żywność i mniej lub więcej przeszkadzały im rozmnażać się. I u nich również głód, zimno, wrogowie z innych gatunków przede wszystkim z pomiędzy najsłabszych i najmniejszą żywotnością obdarzonych wybierały swe ofiary. Cóż innego nazwać mielibyśmy walką o byt!
Zresztą Gaupp rozumuje w sposób następujący: Istotnym pytaniem, na które Kautsky powinien był odpowiedzieć, jest, czy nauka społeczno demokratyczna w ogóle nie jest sprzeczna z prawami ewolucji i czy w szczególności da się pogodzić z teorią walki o byt jako podtrzymującej gatunek. Wielką i jedyną zasadą, wedle której dokonywa
Żaden też ze współczesnych moralistów nie zaprzeczy, że nasze pojęcia ludzkości, miłości bliźniego i obowiązku w szczegółach zostały przez darwinizm zmodyfikowane, choć całokształtu prawd moralnych bynajmniej on nie naruszył. Z drugiej strony Huxley słusznie wskazuje, że nie łatwo odpowiedzieć na pytanie, czy walka o byt ze stanem natury, czy
W artykule pt. „Prawa przyrody i prawa polityczne” oświadcza on, że w przyrodzie fakt i jego uprawnienie, innymi słowy prawo i siła są identyczne. „Istnieć i mieć naturalne prawo istnienia, posiadać pewną zdolność i prawo spożytkowania jej jest to jedno i to samo”. Później mówi jednak, że postęp społeczny
Tylko fanatyczny indywidualizm współczesny mógł z pominięciem tych prostych uwag próbować zastosowania do społeczeństwa doświadczeń zebranych w świecie przyrody. Jest to nowe nadużycie zasad stoickich posłuszeństwa naturze. Walka o byt, która w państwie przyrody tak wielkich dokonała cudów, musi widocznie i w życiu moralnym okazać się zbawienną. Jeżeli jednak
Pełnienie moralnego dobra, nazywane cnotą lub prawością, wymaga takiego trybu życia, który w każdym kierunku jest przeciwieństwem tego, co w walce o byt do zwycięstwa prowadzi. W miejsce bezwzględnego egoizmu wymaga panowania nad sobą, zamiast odpychania i deptania współzawodników wymaga nie tylko względów dla ludzi, lecz nawet przychodzenia im
Wśród dzikiej przyrody zależy to wyłącznie ód warunków zewnętrznych, kto w każdym wypadku najodpowiedniejszym będzie. Człowiek jako członek społeczeństwa bez wątpienia podlega prawom natury. I u niego, jak u wszystkich istot żyjących, mnożenie się trwa bez końca i wywołuje twardą walkę o środki istnienia. Walka o byt prowadzi do
Jest to chyba jasnym dla każdego, że czy to wewnętrzne czy zewnętrzne interesu społeczeństwa, zawsze najwięcej by na tern zyskały, by kierunek ich spoczywał w ręku tych, którzy się wyróżniają największym zasobem energii, pracowitości, uzdolnienia umysłowego, wytrwałości w dążeniu do celu a nie są pozbawieni współczucia i miłości bliźniego.
Walka o byt w społeczeństwie nie jest współzawodnictwem o środki egzystencji, lecz o środki używania. W walce o środki używania przymiotami zapewniającymi zwycięstwo są: pracowitość, energia, zdolności umysłowe, wytrwałe dążenie do celu i co najmniej tyle współczucia, ile potrzeba na to, by zrozumieć uczucia towarzyszy. Gdyby nie istniały te