To wszystko jest jednak tylko antropologiczną pogawędką. „Ściśle naukowe rozumowanie” ogłosił Ammon później w książkach: „Dobór naturalny u człowieka” (Jena 1893), „Porządek społeczny oraz jego naturalne członkowanie“ (Jena 1895). Książki te przenika ten sam duch małomieszczańskiej płytkości, który scharakteryzowaliśmy powyżej, ozdabiają je tylko pozorami „ścisłej naukowości” matematyczno-statystyczne obliczenia, z których wysnuwa jak najdalej sięgające społeczno-polityczne wnioski, choć mają one tylko lokalną i aktualną wartość. Również i antropologiczne wyobrażenia, którymi Ammon operuje jakoby ściśle zbadanymi prawdami, mają czysto hipoteczny charakter, a ich tendencyjne spożytkowanie tern bardziej osłabia obiektywną wartość książki.

Wielki poklask zdobyła w prasie mieszczańskiej książka Zieglera o „ Wiedzy przyrodniczej i społeczno-demokratycznej teorii, utrzymywano bowiem, że ona z punktu widzenia przyrodniczych badań doszczętnie obala społeczno-demokratyczno doktryny. Jeśli przyrodnikom, którzy przed laty 20 przeciw społecznej demokracji występowali, wybaczyć można ich ignorancję w kwestii zwalczanego kierunku, gdyż ówczesne stosunki polityczne tłumaczyć i uniewinniać ich mogły, to jednak dzisiaj nieuctwo takie usprawiedliwić się nie da zwłaszcza u tych co, jak Ziegler, okazują pretensje do wielkiej naukowości i głęboką zarozumiałość. Już niejeden krytyk zarzucał mu, jak mogło się zdarzyć tak ścisłemu badaczowi, by treści i istoty społeczno-demokratycznych teorii szukać w książce Bebla.