Nie tu miejsce omawiać dowodzenia Zieglera skierowane przeciw poglądom Morgana i Engelsa na pierwotną historię rodziny a opartą na „wiedzy przyrodniczej”, gdyż o tym mówić będziemy w jednym z następnych rozdziałów. Tutaj zwrócimy uwagę tylko na specjalną kwestię, jak stosuje dobór naturalny w walce o byt do ludzkiego społeczeństwa i jak go przeciw społecznej demokracji wyzyskuje. Niesłusznie utrzymuje Ziegler, iż społeczna demokracja znieść pragnie walkę o byt we wszelkiej postaci. Ani chce, ani może tego uczynić po prostu dla tego, że walka o byt jest nieuchronnym naturalnym faktem. Rzeczywiście postać tej walki i jej złagodzenie jest to kwestia, o której dysputować można. Ziegler tłumaczy, że zasada walki o byt działająca w całej przyrodzie musi również i u rodzaju ludzkiego mieć znaczenie, i że ona u niego występuje, po pierwsze jako wojna pomiędzy państwami i narodami, po drugie jako ekonomiczne współzawodnictwo w handlu i przemyśle, po trzecie jako współzawodnictwo w pracy jednostek. Tymczasem społeczna demokracja przeczy, by tym sposobem „dokonywał się dobór najlepiej przystosowanych i najdoskonalszych organizacji” Ziegler bezowocnie usiłuje wykazać, że walka o byt u rodzaju ludzkiego przyczynia się „do doboru, tj. do uprzywilejowania najlepszych i najdoskonalszych”.