Chodzi o wytłumaczenie tych szczebli rozbieżności, względnie jednolitości, stosownie do tego, nad jakimi przymiotami zastanawiamy się.

Co do jedności psychicznej (nad kulturalną nie mamy co się zatrzymywać), jest ona zrozumiała wobec naszych poprzednich wywodów. Warunki kulturalne bytu wraz ze statecznością otoczenia i zajęć w ciągu wieków zamieniły Żydów na jedną z doskonalszych, tj. jednolitszych psychicznych ras Europy. Drogą nielegalnego mieszania, jako też otwartego przyjmowania judaizmu, obce pierwiastki wsiąkały do gmin starozakonnych, lecz domieszka ta, w stopniu większym lub mniejszym zachowując swoją odrębność rasowo-fizyczną, upodabniała się pod względem duchowym z resztą współwyznawców pod nieubłaganym działaniem doborów, wywoływanych przez otoczenie.

Sprawa jest daleko trudniejsza, gdy zwracamy się do wytłumaczenia jednolitości ogólnego wyrazu twarzy, np. specjalnej oprawy oczu i rysów nosa, właściwych Żydom. Można by mniemać, że cechy te były przynależne jednemu z pierwotnych typów plemienia izraelskiego, a odznaczając się niezmierną siłą dziedziczną, doczekały się przez krzyżowanie takiego rozpowszechnienia. Hipley, dla Żydów, oraz Basków , usiłuje dać inne, wyjaśnienie. Tłumaczy on spostrzegany objaw działaniem doboru płciowego. W danej grupie istnieje pewien ideał piękna, nie biorący pod rachubę znamion ukrytych lub mało jawnych, jakimi są kształty czaszki, natomiast uwzględniający rysy fizyczne, od razu widoczne, takie jak oprawa oczu, kształty nosa i inne, nadające twarzy określony wyraz. Ów ideał stanowiłby sprężynę doboru małżeńskiego, często nieświadomą, chociaż za wsze istniejącą w życiu narodu. Pod jego działaniem odbywałby się dobór, z wolna nadający badanej grupie jednolitość fizjonomiczną.