Wśród wszystkich niższych stworzeń, pisze on, panuje nieustannie stan ogólnej wojny, która przecięciowo do bardzo pomyślnych prowadzi wyników. Zwierzęta mięsożerne nie tylko usuwają z roślinożernych trzód jednostki, które swój czas rozkwitu już przebyły, lecz tępią również słabowite, niekształtne, powolne i słabe zwierzęta. Ten proces oczyszczenia zarówno jak ogólna walka w czasie parzenia zapobiega wszelkiemu pogorszeniu się rasy przez łączenie się słabszych osobników i zapewnia gatunkowi taki ustrój fizyczny, który jego warunkom bytu najlepiej odpowiada a stąd i największą dla niego pomyślność rokuje. Rozwój stworzeń wyższych postępuje więc w kierunku takiego stanu pomyślności, któremu te niekorzystne okoliczności nie zagrażają. W rasie ludzkiej osiągamy udoskonalenie. Cywilizacja jest jego najwyższym stopniem. Idealnym człowiekiem jest ten, w którym łączą się wszystkie warunki tego udoskonalenia.

Pomyślność ludzkości i jej rozkwit do tego najwyższego stopnia udoskonalenia zabezpieczają te same zbawienne choć surowe prawa, które niemiłosiernie dążą do dobra, a mając na celu szczęśliwość ogólną nigdy się nie chwieją dla zapobiegania przemijającym cierpieniom. Bieda niezdolnych, ucisk nierozumnych, głód leniwych, i usuwanie słabych przez silniejszych, skutkiem czego tylu pozostaje w niedostatku i nędzy, są to przykazania na szeroką skalę zamierzonej dobroczynnej reformy.