Jednakże przeobrażenie to pociąga za sobą zupełnie normalnie mnóstwo związanych z niem cierpień, których zmniejszyć nie można bez naruszenia naczelnych prawd życia. Rozumie się naturalnie samo przez się, że o ile surowość tego procesu złagodzoną być może przez wzajemne współczucie ludzkie, powinno się ją łagodzić, jakkolwiek bez kwestii jest to szkodliwą rzeczą, gdy miłosierdzie działa bez uwzględnienia jego ostatecznych celów. W każdym razie niedomagania, jakie są z tern związane są niczym w porównaniu z dobrodziejstwami, które zapewnia. Jeżeli jednak współczucie prowadzi do naruszenia sprawiedliwości, jeżeli wywołuje interwencję niezgodną z prawem ogólnej wolności, jeżeli w jakiej dziedzinie życia znosi stosunek między ustrojem a warunkami życia, nieuchronnie złe następstwa wywołuje. Niweczy ono wtedy swój własny cel. Zamiast zmniejszać cierpienia powiększa je. Powoduje mnożenie się tych, którzy są jak najgorzej do warunków istnienia przystosowani, a przeszkadza mnożeniu się najlepiej przystosowanych pozostawiając im za mało pola. Dąży do tego, by świat zapełnić ludźmi, którym życie największej ilości cierpień dostarczy, a usuwać tych, którym ono najwięcej rozkoszy zapewniło. Krzewi istotną nędzę, a stawia zapory istotnemu szczęściu.