Tak np. Wagner przedstawił obraz współzawodnictwa między kapitalistami, a najemnikami. Dzisiaj z upodobaniem podnosi się jako wielki i doniosły czynnik życia społecznego przedsiębiorców kapitalistycznych, przedstawiając ich jako znakomite talenty i organizatorów pracy społecznej, którzy wydźwignęli się na swe stanowisko dzięki doborowi naturalnemu. Bez wątpienia przedsiębiorcy kapitalistyczni rozwijają i zaspakajają potrzeby społeczne, a często są to ludzie znacznego technicznego i kupieckiego geniuszu. Marks nazwał ich hetmanami wojny przemysłowej. Z drugiej jednak strony ci „urodzeni wodzowie pracującej armii nie mogą zapobiec anarchii panującej w ogóle na polu przemysłu i handlu, „ślepym starciom brutalnego egoizmu i grze tak zwanych sił żywiołowych“ stanowi rzeczy, który tak daletości i nad wartości, kamień węgielny krytyki i dogmatyki socjalistycznej, jest cala jednym wielkim sofizmatem”.