Skutkiem tego zmieszania, trwającego od wielu dziesiątków tysięcy lat, czyste typy można spotkać raczej jako wyjątki, niż jako zasadę. P. Topinard czuje się uprawnionym do twierdzenia, że rasa czysta jest tylko „pojęciem abstrakcyjnym i w rodzie ludzkim nie istnieje”. Nawet wśród rodzeństwa można spostrzec odmienne znamiona rasowe, brat np. jest blondynem, a siostra brunetką, tak samo jak w stadłach małżeńskich, gdy biały skrzyżował się z czerwonoskórym, jedne dzieci są białe i posiadają rysy „kaukaskie”, inne zaś – czerwonoskóre.

A jednak, pomimo tej rozbieżności fizycznej każdego ludu, t. j. zmieszania odmiennych typów fizyczno-antropologicznych w jednocie etnicznej, plemiona, na niższych szczeblach kultury, odznaczają się pewną zbieżnością duchową, tak iż możemy o nich mówić, jako o specjalnych, duchowych odmianach rodu ludzkiego. Nastręcza się pytanie, jak wyjaśnić taką zbieżność duchową pomimo rozbieżności fizycznej.

Zadanie powyższe można rozszerzyć jeszcze bardziej. Pomimo rozbieżności rasowej, grupa etniczna przedstawia przecież zbieżność w zakresie nawet niektórych stron fizycznych. Prze wybornie ujawniła to analiza antropologiczna dokonana względem Żydów, a nasze wrażenie codzienne w zupełności popiera wyniki, osiągnięte przez wiedzę.