Kto choć cokolwiek zna umysłowe i literackie życie społeczno-demokratycznego stronnictwa, wie, że Bebel jest w wielu swych poglądach odosobniony i przez własnych stronników zwalczamy, a on sam nie ma bynajmniej pretensji, by go za teoretyka uważano. Prócz tego Bebel powoływał się na taki darwinizm, którego Darwin był jedynym przedstawicielem. Dla scharakteryzowania argumentacji Zieglera przytaczam następujące uwagi bardzo dla mych badań znamienne: „Wybierając ustępy wśród całego tekstu, starałem się sumiennie wyrazić istotne poglądy Darwina, pomijałem jednak te, które moim zdaniem skutkiem nowych obserwacji lub wskutek zmian teoretycznego poglądu straciły znaczenie. Odnosi się to w szczególności do tych ustępów, w których mowa o dziedzicznym przekazywaniu następstw użycia lub nieużywania pewnych organów, o powstawaniu instynktów ze zwyczajów i nałogów”. Bebel stał na tym ostatnim stanowisku, a Ziegler tak samo jak Ammon zwalczają go argumentami czerpanymi z nowej teorii Weissmana. Ziegler w książce Bebla: „Kobieta i demokracja społeczna“ upatruje „bezwarunkowo uznane poglądy społeczno-demokratyczne, z czego socjaliści po prostu się śmieją; poza tym popełnia jeszcze tę niedorzeczność, że sam na swoją rękę formułuje socjalno-demokratyczną naukę i zbija swój własny wynalazek.